zaterdag 20 oktober 2012

Oh, to feel Him, Neal Morse



Soms dan slaat een nummer zo de spijker op zijn kop! Dan vertelt zo’n nummer alles wat er te vertellen is. Voor mij was dat van de week het nummer: “Oh, to feel Him” van Neal Morse. Ik zat in de auto te luisteren naar zijn CD testimony II, waarop hij laat horen hoe zijn bekering in zijn werk ging, en wat voor verandering dit teweeg bracht in zijn leven. In het nummer: “Oh, to feel Him”bezingt hij het moment dat het kwartje valt. Het moment van de interne gewaarwording. 

Dit was voor mij zo herkenbaar. In de auto zittend dacht ik aan het moment dat ik die enorme liefde van Jezus voor mij ten volle bewust werd. Ik had een traan in mijn oog en een glimlach op mijn mond. Ik dankte Hem in de auto ervoor.   

Luister zelf maar. Hieronder staat de tekst zodat je kunt lezen wat hij zingt. Als je vragen hierover hebt, stel ze maar! Net als Neal wil ik er ook niet over zwijgen!



In the quiet solitude , I lift my heart up to the sky
To the mountains so high, My life is on the altar.
With music all around, His spirit enters my soul
Like nothing I've ever known, Like stillness on the water.

And I knew it was Him, I knew it was Jesus
The beauty of His love inside, Letting all my pain be crucified.
And I knew it was Him, I knew it was Jesus
There my heart was cleansed of sin, I can have the world,
But oh, to feel Him.

In a moment lost in time, My life in front of me lay.
From my birth to that day, I caught a glimpse of freedom
And there i stayed, while the people prayed, Until He came in at last.cm
I waved goodbye to my past, And walked into the kingdom.

And I knew it was Him, I knew it was Jesus
Like the wind you cannot see, I felt His spirit touching me
Oh, to feel Him, I knew this was Jesus.
Like the day of pentecost His love poured out to all the lost.
And oh to feel Him, Oh to feel Jesus
The power of His love inside, Letting all my pain be crucified.
Oh to feel Him, Oh to feel Jesus
There my heart was cleansed of sin, I can have the world
But oh, to feel Him.

maandag 15 oktober 2012

Zie hoe Jezus daar loopt in Jeruzalem!




Zie je Hem lopen? Met dat kruis op zijn rug en die doornenkroon? Je kent het lied vast. Een geweldig lied, altijd mooi om te zingen. Vooral in het derde couplet waar je een toon hoger gaat zingen en zingt: “Hij is koning en God tot in eeuwigheid! Hij is Jezus de hoogste Heer”  

Maar sinds ik in Jeruzalem ben geweest kijk ik anders tegen dit lied aan. Ik heb daar gelopen op die straten. Ik heb op dezelfde stenen gestaan als Jezus. Ik heb dezelfde bergen gezien als Hij. Sinds die tijd ben ik ook anders tegen, mijn Heer, Jezus aan gaan kijken. Heb ik nog meer bewondering voor Hem. Voor datgene wat Hij gedaan heeft!

Heb je er wel eens bij stil gestaan wat daar gebeurde? Wie daar gekruisigd werd? Natuurlijk, zul je zeggen, dat was de Zoon van God. Maar denk eens verder, als er ooit iemand is geweest die zoiets niet verdiende dan is dat Jezus geweest.
Hij koos ervoor om mens te worden, om onder Zijn volk wonen. Hij ging rond, gaf onderwijs, genas de zieken, wekte doden op en sprak van liefde voor je naaste. Hij ontfermde zich over diegene die moe waren. Hij was zelf voortdurend bezig met Zijn naaste.
Hoe moet hij zich gevoeld hebben toen Hij verraden werd door diezelfde naaste? Wat zal er door Hem heen zijn gegaan. Nadat ze Hem eerst hadden binnengehaald als koning. En daarna ten onrechte opgepakt, veroordeeld en gekruisigd! Verraden door één van zijn vrienden, in de steek gelaten en verloochend door de rest. Bespot en gehoond door diegene waar Hij zich naar uit gestrekt had. Hoe zou jij je voelen? Zou je wild om je heen gaan slaan? Gaan schelden? Jezus deed dat allemaal niet! Jezus zei niks. Hij liet zich slaan en verdedigde zich niet. Hij genas nog iemand die hem gevangen kwam nemen. Zelfs vlak voordat Hij stierf vroeg Hij vergeving voor hun daden. Hij liet zich vernederen en doden voor mij, en voor jou! 

Nu roept Paulus ons in 1 kor 11:1 op om zijn navolger te worden, zoals hijzelf Jezus navolgt. Zou Paulus dan ook bedoelen dat we,  net als Jezus moeten reageren als we ten onrechte bejegend worden? Als mensen ons dingen in de schoenen schuiven die onterecht zijn? Ook al is het nog zo oneerlijk? Om als Jezus de minste te willen zijn?

Zou Paulus dat bedoelen? Wat denk jij?

(wordt vervolgd)