dinsdag 1 september 2015

Een stoel voor Elia? of what's in a name?



Voor de onpartijdige toeschouwer was het een fantastische dag. Geen wolkje aan de hemel, een licht briesje vanuit de zee en een mooie wedstrijd om naar te kijken. Er was genoeg te zien geweest! Zang, dans en  drama. Er had zelfs al flink wat bloed gevloeid, van mens en dier. Het was allemaal prachtig om te zien en nu maakte men zich op voor het slotstuk van de dag. Wat zou er nog gebeuren? 


Voor Elia was het alles behalve een grap, hij was allesbehalve onpartijdig! Voor hem was het een zaak van leven en dood. Aan de ene kant het volk dat was komen kijken, aan de andere kant ruim 950 priester van Baal en Asjera, die zojuist hun ding hadden gedaan en nu was het zijn beurt. Hij riep het volk bij zich en begon met het bouwen van zijn altaar. Hij twijfelde niet! Hij wist wat hij moest doen, maar toch was daar die spanning! Hij zou God vragen om zijn vuur uit de hemel te sturen, net als bij Mozes en bij David. God had dit al vaker gedaan en zou dit nu weer doen! Het was spannend, maar toch kon hij nog helder denken. Hij dacht na, hoe kon hij het dramatischer maken? Meer spektakel? Een groter wonder? Ineens wist hij het, hij zou het altaar laten overgieten met water. Overgieten met water totdat het helemaal verzadigd was! Na het bouwen van het altaar liet hij een grote greppel om het altaar heen graven. Zodat het water opgevangen werd. Zo ging Elia aan de slag.

Natuurlijk weten we allemaal wat er gebeurde. Het altaar werd overgoten met water totdat het water in de greppels naast het altaar stond. Hierna ging Elia in gebed. En wat bij de Baalpriesters niet lukte, lukte bij Elia wel. God stuurde vuur uit de hemel en ontstak het altaar! Elia liet op deze manier zien wie er werkelijk God was, wie er werkelijk alle macht had! God, Yehovah, is koning!!! God, Yehovah, is groter en machtiger dan wie ook. Het volk beaamde dit, door uit te roepen: Yehovah is God, Yehovah is God! Een mooie les, maar ook een harde les! Vooral voor de Baalpriesters, want die legden het af, en moesten het met de dood bekopen!

Een mooi verhaal! Een beetje bloederig misschien? Maar goed, het laat duidelijk zien wie er God is! En eigenlijk had dit iedereen al vanaf het begin af aan duidelijk kunnen zijn. Iedereen die een beetje Hebreeuws kent had het kunnen weten. Het ging hier namelijk om een man genaamd Elia! In het Nederlands zie je het bijna niet, maar in het Hebreeuws wordt het des te duidelijker. In het Hebreeuws zeg je : “Eli-Yahu”. Eli betekent God of mijn God( Denk aan de woorden van Jezus aan het kruis) en Yahu is de afkorting van de naam van God, Yehovah. Letterlijk betekent Eli-Yahu dus: “mijn God is Yehovah!” Vanaf het begin van zijn bediening liet Elia zien dat hij zijn naam serieus nam. En met name met het wonder op de Karmel liet Elia dit letterlijk zien. Hij liet aan het volk zien dat zijn God Yehovah was, en dat er naast Yehovah geen andere God is!

Elia heeft dit naar mijn idee goed gedaan! Althans ik zou het hem niet nadoen. Maar er staat in de bijbel*** geschreven dat Elia nog een keer terugkomt. Vlak voordat de grote dag des Heren, van Yehovah, aanbreekt. Ik denk niet dat we hoeven te raden naar datgene wat Elia komt doen. Ik denk dat zijn boodschap een heel eenvoudige boodschap is:
Yehovah is mijn God!

Yehovah is de enige, Yehovah is diegene die alle macht in handen heeft! No matter what!

*1 kon 18:19 - 450 priesters van Baal en 400 priesters van Asjera
** Mozes - lev 9:24, David -  1 kron 21:26, Salomo - 2 kron 7:1
*** Maleachi 3:23