De eerste…..

In Johannes 4 staat een wonderbaarlijke gebeurtenis beschreven. Jezus moet door Samaria heen om in Galilea te komen. Onderweg, bij een bron, ontmoet Hij een vrouw en raakt in gesprek met haar. Tijdens dit gesprek gebeurt iets heel opmerkelijks. Nadat de vrouw Hem verteld dat ze de Messias verwacht, als diegene die alles zal uitleggen. Hierna geeft Jezus toe dat Hij het is op wie ze wacht. Dat Hij de beloofde Messias, die Christus genoemd wordt, is.

Vervolgens haalt de vrouw allerlei mensen uit de stad, die Jezus geloven om Zijn woord. Hij blijft daarna nog 2 dagen bij de Samaritanen. En op de derde dag vertrekt Hij weer naar Galilea. En daar wordt Hij ontvangen omdat ze gezien hadden wat Hij op het feest in Jeruzalem gedaan had!

De vrouw, waarmee Jezus praat, komt uit Samaria. Een landstreek tussen Judea en Galilea. Een gebied waar mensen woonden die geen Joden waren. Geen landgenoten van Jezus dus, en juist aan deze vrouw zegt Jezus als eerste van zichzelf dat Hij de Messias is. Niet aan een Jood, maar aan een heiden. En als Hij het verteld gelooft ze Hem direct op Zijn woord.

Bij de overige Samaritanen gaat dit net zo, ze geloven Hem om Zijn woord. Hij blijft zelfs  twee dagen bij hen en er komen vele tot geloof! Hierna gaat Hij weer naar Zijn volksgenoten.

Zoals ik eerder al liet zien dat de zegening van de zonen van Jozef over jou en mij gaat, zo gaat dit verhaal ook over jou en mij.

We leven in de tijd dat Jezus bij de heidenen is. De twee dagen dat Hij bij de Samaritanen is, zijn een beeld voor de 2 dagen van duizend jaar, 2.000 jaar, dat Hij onder de heidenen is. Dat Hij onder de heidenen Zijn lichaam uitroept. De heidenen zullen Hem geloven om Zijn woord, net zoals de Samaritanen deden. Na de 2 dagen zal Hij zich weer richten op Zijn volksgenoten. En die zullen Hem dan ontvangen om alle dingen die Hij in Jeruzalem heeft gedaan! Na twee dagen zullen ze Hem eindelijk aannemen als hun Messias!

Mooi toch? Dat er in de evangeliën al zichtbaar is hoe God met Jood en heiden Zijn weg gaat. Dat er ook hier al een plaats is ingeruimd voor jou en mij. Dat God niks doet zonder Zijn werk van te voren bekend te maken.

Einde verhaal zou je kunnen zeggen? Niet helemaal!

In Lucas 9 wordt ook over een ontmoeting tussen Jezus en de Samaritanen verteld. Nu heeft Jezus Zijn aangezicht gericht op Jeruzalem. Hij komt bij de Samaritanen en ze willen Hem niet ontvangen omdat Hij niet bij hun wil aanbidden, maar bij de Joden. Hij wil niet aanbidden op de berg Gerizim, maar in Jeruzalem.

In dit beeld ligt een waarschuwing voor ons. Op het moment dat de Messias Zijn oog weer richt op zijn volk, zou het kunnen zijn dat wij ons achtergesteld voelen. En net als de Samaritanen Hem dan niet meer willen ontvangen. En dat is nou net niet de bedoeling. Paulus schrijft hierover in Romeinen 15. Het is de bedoeling dat wij, samen met Zijn volk, Hem zullen loven en prijzen. We verheugen ons met Zijn Volk, want Hij is Diegene waar wij op hopen( Rom 15:9-12)