…3 redenen…

…waarom ik geloof dat de uitspraak van Gods Naam niet Jahweh is.

Zoals je in voorgaande blogs kunt lezen, geef ik de voorkeur aan de uitspraak van Gods naam als Yehovah. Dit in tegenstelling tot veel mensen die de voorkeur geven aan de uitspraak Jahweh. Hieronder wil ik kort toelichten wat voor mij de redenen zijn om te kiezen voor de uitspraak Yehovah.

Ondanks dat er meer redenen zijn aan te voeren zal ik er hieronder 3 noemen.

1.       Masoretisch bewijs

Van oudsher bestaat het Hebreeuwse schrift alleen uit medeklinkers. Als je dit in het Nederlands zou doen en je zou bijvoorbeeld het woord SCHOON schrijven dan schrijf je SCHN. Als je dan niet weet welk woord er bedoeld wordt dan zou je kunnen denken dat er SCHOON, SCHEEN, SCHOEN of SCHONE staat. Je zal uit de context moeten afleiden wat het moet zijn. Dat is lastig. Vooral als de taal minder gesproken wordt of de context onduidelijk is. Dan ga je in een stuk tekst misschien gauw vergeten hoe de uitspraak ook al weer was, en daardoor de betekenis.

Dit was ook wat de Masoreten bedachten rond de 8^ste eeuw. Zij hadden de Tenach(zeg maar ons oude testament) met alleen maar medeklinkers. Zij wilde voorkomen dat de uitspraak verloren ging en bedachten een systeem waarmee ze de uitspraak, en de voordracht  vastlegden. Voor ons ziet dit er nu uit als streepjes en puntjes rond de Hebreeuwse letters.  Onderstaand staat het e.e.a. uitgelegd.

LET OP, HET HEBREEUWS LEES JE VAN RECHTS NAAR LINKS!!

Daarnaast hadden ze een systeem bedacht om voor sommige woorden iets anders uit te spreken dan datgene wat je daadwerkelijk leest. Eén van die woorden is bijvoorbeeld de Naam van God. Hier maakte ze de afspraak dat, iedere keer wanneer je deze leest, je hem uitspreekt als ADONAI. De echte naam bleef op die manier verborgen.

Maar dit was ze niet genoeg, ze wilde de naam onuitspreekbaar maken. Dit deden ze door niet iedere medeklinker een klinkerteken mee te geven. Dit zag er dan zo uit,

 De tweede letter heeft geen klinkerteken en hiermee is dit woord onuitspreekbaar. En dus ook de uitspraak van de Naam van God niet te herleiden.

Nu zijn er verscheidene masoretische teksten bij ons bekend. Bijvoorbeeld de Leningrad codex en de Aleppo codex. En in deze teksten is het op een aantal plaatsen niet helemaal goed gegaan. Op deze plaatsen staan er wel 3 klinkertekens en is de utispraak wel helder. Als je bijvoorbeeld in de Leningrad codex(een masoretisch manuscript) kijkt, in genesis 3:14 daar zie je  

Bij iedere medeklinker een klinkerteken. En hiermee ligt de uitspraak vast op YEHOVAH.

(vaak wordt als argument aangedragen dat het hier de klinkertekens van Adonai betreft, maar die zien er anders uit

Trouwens je hoort het in het nederlands ook al, de eerste klinker is anders)

Ik denk dat deze “fout” ontstaan is dorodat de schrijver in zijn hoofd meeleest en de naam uitspreekt. Maar zijn hand mag deze uitspraak niet opschrijven, maar in sommige gevallen is dit toch gebeurd. In de leningrad codex is dit ongeveer 50 keer gebeurd. Maar ook in andere masoretische geschriften vinden we deze “verschrijving  “terug. Bijna wekelijks worden er nu nieuwe schriftplaatsen ontdekt.

Er is nog een derde klinkerteken variant, die kun je bijvoorbeeld vinden in Ezechiël 14:4, daar vind je

Dit is vaak waar de combinatie ADONAI YEHOVAH staat. Hier spraken de masoreten over ADONAI ELOHIEM. Het puntje is een overblijfsel van de IE die de schrijver in zijn hoofd uitsprak.

De uitspraak YEHOVAH komt dus voor in de masoretische geschriften, terwijl de uitspraak JAHWEH nergens voor komt.

Dit zou er  namelijk zo uit moeten zien

Wat mij betreft is dit bewijs nummer 1!

2. Herkomst uitspraak JAHWEH

Als je gaat zoeken waar de naam JAHWEH vandaan komt, dan kom je o.a. Uit bij Gesenius. Deze Gesenius heeft in de 18^e eeuw een lexicon gemaakt voor het Hebreeuws. Deze lexicon wordt door veel deskundigen van de Hebreeuwse taal als één van de beste gezien. Gesenius zegt onder andere het volgende over de uitspraak JAHWEH :

Gesenius stelt dat de uitspraak JAHWEH bij de Samaritanen vandaan komt. Alleen de vraag is welke God aanbaden de Samaritanen.

De Samaritanen waren een mengelmoes van volkeren. Ze waren in het land gebracht door de Assyrische koningen en hadden zich vermengd met de Israëlieten die achter waren gebleven. In ”De oude geschiedenis van de Joden” schrijft Flavius Josephus over ze. In boekXI:324 is te lezen hoe ze een tempel bouwen op de berg Garizin. Waarna Josephus in Boek XII 259 dat dit een tempel zonder naam is.

Vervolgens lezen we dat de Samaritanen tijdens de vervolging onder Antiochus Ephipanes aanbieden om hun tempel naar de naam van Zeus Hellenios te noemen(XII 261). Dit wordt gehonoreerd en voortaan is de tempel op de berg Garizin een tempel voor Zeus Hellenios. Dit duurt voort tot de Griekse oppergod wordt ingeruild voor de Romeinse oppergod. Vanaf dat moment is het een tempel voor Jupiter.

Dus de Samaritanen hadden hun tempel naar de God Jupiter genoemd en niet naar de God van Israël. Hoe kan het dan dat Gesenius zegt dat Jahweh bij de samaritanen vandaan komt?

Dat zou heel simpel kunnen als je weet dat de romeinen Jupiter niet als Jupiter  kenden maar als Jove Pater(spreek uit als Jowé Patér) of Jove. De Samaritanen noemden hun God dus Jove. Zou het kunnen zijn dat de vroege kerkvaders gedacht hebben dat het hier ging om de Naam van onze God .En dat ze toen ze de Samaritanen Jowé deze klanken hebben opgeschreven als Jahweh?

 

3.       Namen die Gods naam in zich dragen.  

Het 3^e bewijs zijn wat mij betreft de namen die de Godsnaam in zich hebben. Er zijn geen namen bekend die met Jah- beginnen waarvan de betekenis met God heeft te maken . Aan de andere kant zijn er legio namen die met Jo- beginnen en die wel iets zeggen over God.

Namen die bijvoorbeeld als betekenis hebben, God geeft, Jonathan of God is Genadig, Johannes. Deze namen beginnen in het Hebreeuws met YEHO. Namelijk YEHO-NATHAN, YEHO-CHANAN. Zelfs Jezus zijn Hebreeuwse naam begint hiermee, YEHO-SHUA

Het eerste deel van deze namen bevatten een deel van Gods naam! Vaak de eerste 3 letters. Hierin hoor je de uitspraak YEHOVAH terug.

Er zijn dan geen namen die beginnen met JAH, er zijn er wel die eindigen op YAH of YAHOE. Deze namen zeggen wel iets over onze God. Maar deze namen gebruiken zijn poetische naam, net als Hallelu- YAH dat doet.

 

Zoals gezegd zijn er nog meer redenen te noemen. Dit zijn wat mij betreft de belangrijkste.

Binnenkort hoop ik hier ook nog bewijs aan toe te kunnen voegen vanuit de hoek van de Joodse rabbijnen. Als iemand het kan weten dan zijn zij het.

...Ik ben de HERE...

Het verhaal van de Naam van God, de Naam van die ene God, de God die aarde en hemel schiep.

Ik wil jullie laten zien dat dit een bijzonder verhaal is. Een verhaal dat het vertellen waard is. Een verhaal dat begint in een ver verleden, in genesis, en zich vervolgd in de bijbel. Het eindigt met een geweldige belofte voor de toekomst.
Gedurende dit verhaal zullen we wat de Naam van God is en waar Zijn Naam voor staat. En wat het belang is van het kennen van Zijn Naam.

Jezus kwam op aarde om de Naam van Zijn Vader bekend te maken, dit lezen we in het johannesevangelie. Petrus geeft op de pinksterdag aan dat ieder die de Naam des HERE aanroept behouden zal worden. En Paulus verteld in de Romeinen brief dat God beleden zal worden onder de heidenen en Zijn Naam lof zal worden toegezongen.

Kennelijk waren zij erg onder de indruk van de grootsheid van Zijn Naam. Ik kan u maar één ding zeggen hierop. Kom luisteren naar datgene waardoor ik onder de indruk ben van die Naam. En misschien kunnen wij dan samen, zoals Paulus dat zegt, Zijn Grote Naam lofzingen!

 

Hieronder een link naar de opnamen

 

opname 8 maart

 

 

 

 

Hebreeuwse namen en hun betekenis 20 april

Num 13:16 Dit zijn de namen der mannen, die Mozes uitzond om het land te verspieden; en Mozes noemde Hosea, de zoon van Nun, Jozua.

Dit heb ik nooit geweten, kennelijk heb ik er altijd overheen gelezen. Mozes verandert de naam van Hosea in Jozua! Waarom deed Mozes dat? Wat betekende dat voor Jozua? En wat heeft dit te maken met onze Heer, Jezus?

Op 20 april ben ik onder andere op de bovenstaande vragen ingaan. Ik wil op deze avond naar een aantal aspecten kijken m.b.t. Hebreeuwse namen, hun betekenis en het belang van die betekenis. Waarom heet Samuel bijvoorbeeld Samuel? En waaraan dachten de ouders van Debora toen ze haar die naam gaven? Waarom eindigen zoveel namen met –el of -ia? Gabriel, Michael, Daniel, nehemia, jeremia? Moeten we hier iets mee of niet? Zegt het iets over de persoon zelf? Wat zegt het nog meer?

Het zegt in ieder geval vaak wat over God! En dat is leuk om te ontdekken. De mensen die die namen gaven wilden er iets mee uit drukken. Het verhaal achter die namen is een verhaal op zich. Soms gaat het om een wens voor het kind, soms een gevolg van iets, soms is de naam zelfs profetisch. Samen met u wil ik op zoek gaan naar die verhalen. En hopelijk heeft dat bij u dezelfde uitwerking als bij mij. Verwondering en bewondering voor Zijn grootheid en de grootheid van Zijn Naam!

 Audio opname 20 april

Video opname 20 april deel 1

Video opname 20 april deel 2

 

Hieronder de presentatie

 

 

 

 

 

 

Een stoel voor Elia? of what's in a name?

Voor de onpartijdige toeschouwer was het een fantastische dag. Geen wolkje aan de hemel, een licht briesje vanuit de zee en een mooie wedstrijd om naar te kijken. Er was genoeg te zien geweest! Zang, dans en  drama. Er had zelfs al flink wat bloed gevloeid, van mens en dier. Het was allemaal prachtig om te zien en nu maakte men zich op voor het slotstuk van de dag. Wat zou er nog gebeuren? 

Voor Elia was het alles behalve een grap, hij was allesbehalve onpartijdig! Voor hem was het een zaak van leven en dood. Aan de ene kant het volk dat was komen kijken, aan de andere kant ruim 950 priester van Baal en Asjera, die zojuist hun ding hadden gedaan en nu was het zijn beurt. Hij riep het volk bij zich en begon met het bouwen van zijn altaar. Hij twijfelde niet! Hij wist wat hij moest doen, maar toch was daar die spanning! Hij zou God vragen om zijn vuur uit de hemel te sturen, net als bij Mozes en bij David. God had dit al vaker gedaan en zou dit nu weer doen! Het was spannend, maar toch kon hij nog helder denken. Hij dacht na, hoe kon hij het dramatischer maken? Meer spektakel? Een groter wonder? Ineens wist hij het, hij zou het altaar laten overgieten met water. Overgieten met water totdat het helemaal verzadigd was! Na het bouwen van het altaar liet hij een grote greppel om het altaar heen graven. Zodat het water opgevangen werd. Zo ging Elia aan de slag.

Natuurlijk weten we allemaal wat er gebeurde. Het altaar werd overgoten met water totdat het water in de greppels naast het altaar stond. Hierna ging Elia in gebed. En wat bij de Baalpriesters niet lukte, lukte bij Elia wel. God stuurde vuur uit de hemel en ontstak het altaar! Elia liet op deze manier zien wie er werkelijk God was, wie er werkelijk alle macht had! God, Yehovah, is koning!!! God, Yehovah, is groter en machtiger dan wie ook. Het volk beaamde dit, door uit te roepen: Yehovah is God, Yehovah is God! Een mooie les, maar ook een harde les! Vooral voor de Baalpriesters, want die legden het af, en moesten het met de dood bekopen!

Een mooi verhaal! Een beetje bloederig misschien? Maar goed, het laat duidelijk zien wie er God is! En eigenlijk had dit iedereen al vanaf het begin af aan duidelijk kunnen zijn. Iedereen die een beetje Hebreeuws kent had het kunnen weten. Het ging hier namelijk om een man genaamd Elia! In het Nederlands zie je het bijna niet, maar in het Hebreeuws wordt het des te duidelijker. In het Hebreeuws zeg je : “Eli-Yahu”. Eli betekent God of mijn God( Denk aan de woorden van Jezus aan het kruis) en Yahu is de afkorting van de naam van God, Yehovah. Letterlijk betekent Eli-Yahu dus: “mijn God is Yehovah!” Vanaf het begin van zijn bediening liet Elia zien dat hij zijn naam serieus nam. En met name met het wonder op de Karmel liet Elia dit letterlijk zien. Hij liet aan het volk zien dat zijn God Yehovah was, en dat er naast Yehovah geen andere God is!

Elia heeft dit naar mijn idee goed gedaan! Althans ik zou het hem niet nadoen. Maar er staat in de bijbel*** geschreven dat Elia nog een keer terugkomt. Vlak voordat de grote dag des Heren, van Yehovah, aanbreekt. Ik denk niet dat we hoeven te raden naar datgene wat Elia komt doen. Ik denk dat zijn boodschap een heel eenvoudige boodschap is:

Yehovah is mijn God!

Yehovah is de enige, Yehovah is diegene die alle macht in handen heeft! No matter what!

*1 kon 18:19 - 450 priesters van Baal en 400 priesters van Asjera

** Mozes - lev 9:24, David -  1 kron 21:26, Salomo - 2 kron 7:1

*** Maleachi 3:23

                           

Zelfs Alexander wist het.......

Het ging allemaal zo anders dan Alexander gedacht had. De belegering van Tyrus duurde nu al maanden. Veel langer dan hij gedacht had. Zijn belegeringstorens waren in de brand geschoten, zijn aanvalsbrug was nog maar halverwege. En tot overmaat van de ramp hoorde hij dat koning Darius onderweg was om hem aan te vallen. Allemaal niet echt leuk. Maar wat hem het meest frustreerde was de brief die op zijn schoot lag. In de brief schreef de hogepriester van Jeruzalem dat hij Alexander niet te hulp kon komen vanwege het verdrag dat er was tussen Jeruzalem en Darius. Het maakte Alexander woedend, en hij besloot om, zodra hij Tyrus had ingenomen naar Jeruzalem te gaan. Hij zou die hogepriester laten zien wie de machtigste was op aarde.

Ondertussen maakte de hogepriester in Jeruzalem, Jaddus was zijn naam,  zich grote zorgen. Natuurlijk had hij een verdrag met Darius, maar de berichten die hem bereikten waren onduidelijk. Hij werd er onzeker van. Alexander zat bij Tyrus en Darius bij Damascus, allebei in de buurt van Jeruzalem. Stel dat Darius niet won. Stel dat Alexander won? Of erger nog, stel dat Alexander eerst naar hem toe kwam en daarna pas tegen Darius op zou trekken.

En precies zoals Jaddus vreesde, zo gebeurde het. Na 7 lange maanden van beleg, veroverde Alexander Tyrus. Het was een verschrikkelijk beleg geweest, met vele doden aan beide kanten. Er waren veel gewonden en duizenden mensen werden als slaaf afgevoerd. En toch kon de weigering van de hogepriester Alexander niet loslaten. Bijna direct na zijn verovering van Tyrus maakte Alexander zich op om op te trekken naar Jeruzalem. Om de hogepriester een lesje in nederigheid te leren. En met hem mee trok een bonte verzameling van mensen die maar wat graag mee wilde maken hoe de hogepriester van de Joden te schande gemaakt zou worden. Misschien konden ze hem zelfs wel laten martelen of doden?

Het nieuws van Alexanders naderende komst had Jeruzalem binnen een paar dagen bereikt. Jaddus was geschrokken, dit had hij niet verwacht. Dit was de slechtste van zijn opties. Alexander die wraak kwam nemen. Wat moest hij nu? Hij kon maar één ding bedenken, één ding zou hem rust brengen. Hij zou het bij God brengen, in de tempel! God zou helpen!

En zo gebeurde het! Die nacht had Jaddus goed geslapen, hij had een droom gehad. In de droom had God hem verteld dat alles goed zou komen. De hele stad moest Alexander tegemoet trekken en hij moest zelf als hogepriester gekleed gaan. 

Ondertussen was Alexander Jeruzalem genaderd. Hij werd gevolgd door allerlei mensen die graag wilde zien hoe de hogepriester een lesje werd geleerd. Ze zagen de stoet van de mensen uit Jeruzalem op hen afkomen. Aan het hoofd liep Jaddus, de hogepriester, en daar achter alle priesters in hun mooiste linnen. De mensen waren allemaal feestelijk aangekleed.

Jaddus trad op Alexander toe en wilde een diepe buiging maken, maar juist op dat moment viel Alexander op zijn knieën. Hij was in aanbidding! Hij prevelde wat, maar bleef op de grond liggen. De omstanders begrepen er niks van, net als Jaddus, die snapte er niks meer van. Hij zou moeten knielen voor deze Alexander, maar nu ging het precies omgekeerd.

Alexander werd omhoog geholpen en zag alle vragende gezichten. De mensen die Jaddus wilden vernederen vroegen waarom Alexander geknield was voor deze man? Hij antwoordde en zei: Ik kniel niet voor deze man, maar voor de naam die op zijn Mijter geschreven staat. Toen ik in Macedonie was, had ik een droom. In die droom vertelde een man mij dat ik met een gerust hart tegen Perzië kon optrekken. Mij zou de overwinning gegeven worden. Ik zou veroveraar van de hele wereld worden. En in die droom had die man een mijter op met dezelfde naam als deze  hogepriester, die nu voor me staat! Voor deze naam viel ik in aanbidding neer.

Vanaf die dag stonden de Joden van Jeruzalem op goede voet met Alexander. Alexander die wij later de Grote zijn gaan noemen. Ze namen hem mee naar de tempel en lieten hem alle profetieën zien die betrekking hadden op hem. Alexander bracht een offer in de tempel en werd een vriend van de Joden. Hij stelde ze vrij van allerlei belastingen en ze mochten volgens hun eigen wetten leven.

Het bovenstaande verhaal heb ik niet zelf verzonnen, maar het is te lezen in “De oude Geschiedenis van de Joden”van Flavius Josephus ¹. Een boekwerk waarin Flavius Josephus de geschiedenis van de Joden vanaf de schepping tot aan zijn tijd, ± 94 NC  verteld.

Wat mij trof in dit verhaal, is het feit dat Alexander de Grote, de grootste veroveraar uit de geschiedenis, buigt voor de naam van God. Op de Mijter van de hogepriester stonden op een gouden plaat de 4 Hebreeuwse letters,
hwhy, Yehovah, de naam van God. De naam die over heel de aarde bekend zou worden door de daden die God, Yehovah, deed toen Hij het volk Israel uit Egypte leidde. Die naam was nog bekend in de dagen van Alexander de Grote. En Alexander kende die naam ook. Alexander wist precies van wie hij zijn macht gekregen had.

Door het hele werk van Josephus heen lees je dat ook de Babylonische koningen en later de koning van de Meden en Perzen dit wisten. Nebukadnezar ², Cyrus ⁴, Xerxes I ⁶, Artaxerxes I ⁷ en Darius I ⁵, allemaal weten ze dat God, Yehovah, degene is die de macht verdeeld.

Ik vind dat een geruststellende gedachte! Zeker in deze tijd, waarin de machten op Aarde zich aan het roeren zijn. Als ik Psalm 2 lees, dan lees ik dat de koningen van de aarde zullen buigen voor God, hwhy en Zijn gezalfde, Zijn Messias.  Zouden Obama, Poetin, Assad en al die andere dat beseffen? Dat er één is die alle macht in handen heeft? Alexander wist dat wel!

hwhy onze God en koning tot in eeuwigheid! Bij Hem mogen wij schuilen.

1)  Flavius Josephus, De oude geschiedenis van de joden boek XI 321

2)  Boek X 217 Nebukadnezar vraagt aan God of hij weer koning mag zijn

3)  Boek X 263 Darius stuurt een schrijven rond waarin hij God de ware en almachtige God noemt

4)  Boek XI 3 Cyrus erkent dat God hem heeft aangesteld als koning

5)  Boek XI 119 Darius I vraagt de Joden tot God te bidden voor hem.

6)  Boek XI 120 Xerxes I erft de vroomheid voor en de  verering van God van zijn vader Darius

7)  Boek XI 279 Artaxerxes I, in het bijbelboek Esther Ahasveros genaamd, erkent dat God het rijk  voor hem en zijn voorouders heeft bewaard.