Liefelijke voeten

Rom 10:15

Zoals misschien nu wel duidelijk is, voel ik me ontzettend aangesproken door het feit dat ik een dienaar mag zijn van de allerhoogste Heer. Hierin vind ik mijn veiligheid en geborgenheid maar hierin vind ik ook de verbondenheid met andere gelovigen! We hebben allemaal dezelfde Heer. Of het nu gelovigen zijn in een ander land of in een andere tijd, onze Heer verbindt!

Met dit thema was ik bezig. Er is geen onderscheid tussen Jood en Griek. Immers , één en dezelfde is Heer over allen(Rom 10:12). Al lezend kwam ik bij vers 15. Hoe lieflijk zijn de voeten van hen, die een goede boodschap brengen. En ineens wenste ik dat ik zelf zulke voeten mocht hebben.

Geen stinkvoeten, of stampvoeten maar liefelijke voeten. Voeten die aangenaam zijn om te horen. En voeten die zoals Paulus schrijft in de Efezebrief(6:15) geschoeid zijn met de bereidvaardigheid van het evangelie des vredes. Geweldig lijkt me dat om zulke voeten te mogen hebben.

Jesaja(52:7) schreef al eerder over liefelijke voeten van de vreugdebode, diegene die een goed bericht kwam brengen? Deze bode brengt een goede boodschap, hij verkondigt heil, en verkondigt vrede en spreekt tot Sion: Uw God is koning. Ik denk dat Paulus ook aan deze voeten heeft gedacht toen hij zijn brief schreef. 

Ik vraag me af wanneer wij liefelijke voeten hebben? Hoe zou de boodschap moeten klinken om zulke voeten te hebben? Zou dit misschien dezelfde zijn als in Jesaja?

Mijn Heer is Koning?

Mijn Heer heeft vrede gemaakt?

Mijn Heer brengt het heil?

Ik hou mezelf sinds ik dit gelezen heb voor, dat wanneer ik één van deze dingen spreek, ik die liefelijke voeten heb. Ik koester dat! Zo hoop ik dat ik een goede dienaar mag zijn. Met de nadruk op mag, Hij doet het! 

Ik moet wel eerlijk zijn, ik voeg er altijd iets aan toe. Namelijk dat het uiteindelijk alle mensen aangaat!

                                     Maar ach, dat wist Jesaja ook al! (Jes 45:23)