Doorwandelen.......

Doorlopen, door de woestijn. Iedere dag weer!  Dag na dag, jaar na jaar! Trekkend van de ene plaats naar de andere. Denk je eens in wat dat betekent? Op weg naar het beloofde land. Een land waarvan je geen idee hebt hoe het eruit ziet. Ze zeggen dat het er mooi is, een land van melk en honing. Maar is dat echt zo?
Je voeten doen zeer, je hebt dorst! De hele dag de brandende zon op je hoofd. Je hebt honger en je weet niet waar je heen gaat. En tot overmaat van de ramp wordt je zo nu en dan aangevallen door een vijandig volk, dat je de weg wil versperren of nog erger, dat jou wil doden. 

Dit overkwam het volk van God, Israël. Toen God ze uit Egypte leidde naar het beloofde land bracht. Al deze ellende! Maar het mooie was dit, als hun voeten zeer deden gaf Hij ze rust. Als ze honger hadden gaf Hij hun Manna en kwartels. Hij gaf ze water uit de rots als ze dorst hadden. En Hij versloeg hun vijanden als ze aangevallen werden. Hij voorzag in alles en leidde ze naar het land van melk en honing. Precies zoals Hij beloofd had. Ondanks dat zij het niet wisten waar ze heen gingen. Hij bracht hun precies naar de plek waar Hij ze hebben wilde.

Een mooi en bekend verhaal. Misschien wel het bekendste uit de bijbel. En toch, ondanks de bijna 30 jaar dat ik dit verhaal in de zondagsschool vertel, viel bij mij pas deze week het kwartje! In dit waargebeurde verhaal, zit een geweldig voorbeeld voor ons. Namelijk dat we gewoon moeten doorlopen. Doorlopen in vertrouwen dat Hij weet waar we heen moeten, en in het vertrouwen dat Hij zal voorzien in de dingen die nodig zijn.

Het was een les die ik moest leren. Het is lastig als er een abrupt einde komt aan iets waar je je jaren voor ingezet hebt en waar je eigenlijk  je hele leven en dat van je gezin op af gestemd hebt. Sindsdien loop ik als het ware door de woestijn. Ik ben mijn doel een beetje kwijt. Ik ging twijfelen aan mezelf. Ik vond mezelf nutteloos.Ik wist niet meer waar ik stond. Toch merkte ik dat God niet weg was. Hij voorzag en voorziet nog steeds op momenten dat ik het nodig heb(zelfs als ik het zelf niet door heb). Geweldig hoe ik nieuwe dingen mag leren en merk dat ik anderen tot zegen mag zijn. Ik merk dat Hij richting geeft aan mijn leven. Ik ben al een tijdje bezig met het verhaal van Israël in de woestijn.

En van de week viel het kwartje, het was alsof God zelf tot me sprak.
Siebe, Ik weet waar jij heen gaat! En Ik ga met je mee! Blijf jij maar gewoon doorwandelen!

Voor mij een mooie les die wij mogen trekken uit datgene wat het volk overkwam. Wij mogen gewoon doorwandelen in het vertrouwen dat Hij ons doel kent en met ons mee gaat!