…een belangrijke les..

….daar stond Kaleb dan, op het midden van de dag in de brandende zon. Hij had dorst, net als iedereen. Al dagen hadden ze in de woestijn gelopen, in de brandende zon, zonder een druppel water. De dieren hadden geen drinken meer, de kinderen hadden dorst en Kaleb zijn tong voelde aan als een leren lap. In Egypte hadden ze maar naar de Nijl hoeven lopen en ze hadden water in overvloed. Altijd, zomer, winter, dat maakte niet uit. Maar hier? Eén en al ellende. 

Kaleb vond dat eigenlijk ook wel, maar aan de andere kant. God had steeds gedaan zoals Mozes gezegd had. De plagen, het goud wat ze mee hadden gekregen. De zee was uit elkaar gegaan. Ze hadden manna te eten gekregen. Steeds had Mozes God aangeroepen en steeds had God ze gegeven wat ze nodig hadden. En nu stonden ze bij deze enorme rots, midden in de woestijn. Wat zou er gebeuren? 

We weten allemaal wat er gebeurde. Mozes sloeg met zijn staf op de rots en er kwam water uit. En het volk en het vee hadden weer genoeg te drinken. Moet je eens bedenken hoeveel water dat moet zijn geweest voor een volk van 2 miljoen mensen met hun vee? En er was genoeg, meer dan genoeg!!!

Paulus geeft in de eerste Korinthebrief, hoofdstuk 10, aan wat dit voor ons betekent. Hij vertelt dat het volk uit een geestelijke rots dronk. De rots die de Christus is.

Laat nu Jezus zelf ook vertellen dat Hij de bron van levend water is( Joh 4:14).

Dat iedereen die van deze bron drinkt nooit meer dorst krijgt.

Kaleb en het volk kregen na verloop van tijd weer dorst. Dat lees je verderop in Exodus. Ook daar was trouwens weer een rots bij betrokken.

Ik vond het mooi toen ik ging beseffen dat het bij mij net zo werkt. Ik dwaal door de woestijn. Op weg naar datgene waar God mij naartoe leidt. Ik heb geen idee welke kant het opgaat. Of het door een wildernis gaat of door een moeras. Of er mooie vergezichten zijn of afgronden. Ik weet alleen dat ik me af en toe mag laven aan de bron. Aan de bron van levend water. Aan het levend water dat Zijn Zoon mij geeft. Die rots waar ik op mag bouwen en waar ik me aan mag laven.
Het is Hij, Christus Jezus, DE ROTS die met ons meegaat en mij voorziet van dat wat ik nodig heb, iedere dag opnieuw!  

Ben je benieuwd hoe die rots, destijds bij Kaleb eruit heeft gezien, klik dan op de onderstaande link, 4:22 min

De echte berg sinai